Source: AD.nl, Ik zag geen uitweg. De toekomst was zwart, 4.12.2018
Translated by JUMIMA
Wim is one of these boys who are born in the wrong place. Gay in a village on the Veluwe, the heart of the Dutch bible belt. Two left hands, but an apprentice on the LTS [a vocatinal school], because he is not allowed to continue higher education.
[…]
He has his first sexual experience with a cousin. Wim is 10, the cousin just grown up. “It was only kissing and oral. You’re supposed to call it abuse, indeed. It doesn’t make sense. But it never bothered me. I liked it, but knew very well that it should not be made public.” It lasted for six years. Then he married a woman.
Did you have a heartbreak?
“Yes, it was very difficult. That was also due to how it went at home. It was all cool and cold, and my cousin felt like loving attention.”
Wim adventures with a neighbor boy, but then puts his feelings in the closet. In 1985 his wife crosses his path. “My sister’s correspondence friend. Feelings did arise. She had a total crush on me, she said later. Then I went along with it.”
Dutch original text
Wim is zo’n jongen die op de verkeerde plaats is geboren. Gay in een dorpje op de Veluwe, hart van de bible belt. Twee linkerhanden, maar leerling op de LTS, want hij mag niet doorleren.
[…]
Zijn eerste seksuele ervaring heeft hij met een neef. Wim is 10, de neef net volwassen. ,,Het bleef bij zoenen en oraal. Je zou het misbruik moeten noemen, inderdaad. Het klopt van geen kanten. Maar ik heb er nooit last van gehad. Ik vond het fijn, maar wist dondersgoed dat het niet openbaar moest worden. Het duurde zes jaar. Toen trouwde hij met een vrouw.”
Had je liefdesverdriet?
,,Ja, het was heel moeilijk. Dat kwam ook door thuis. Het was allemaal koel en koud, en dat met mijn neef voelde als liefdevolle aandacht.”
Wim avonturiert nog wat met een buurjongen, maar stopt zijn gevoelens daarna in de kast. In 1985 komt zijn vrouw op zijn pad. ,,Een correspondentievriendin van mijn zus. Er ontstonden toch wel gevoelens. Zij was bam, helemaal in de gloria, zei ze later. Daar ben ik toen maar in meegegaan.”